Αφορά παιδιά μικρής ηλικίας. Εμφανίζεται από 6 μηνών και συνήθως σταματούν στα 5 χρόνια.

Πολλές φορές υπάρχει κληρονομική επιβάρυνση, γεγονός που κατά κάποιο τρόπο ανακουφίζει τους γονείς (εννοώ πως οι γονείς ηρεμούν, μαθαίνοντας από εμάς, πως το παιδί τους θα το ξεπεράσει - όπως το ξεπέρασαν και αυτοί).

Σε ένα τυπικό επεισόδιο σπασμών, το παιδί ακόμα και με χαμηλό πυρετό, ξαφνικά αρχίζει να τρέμει (χέρια ή πόδια ή και όλο του το σώμα) χάνοντας την επαφή του με εμάς. Αυτό είναι και η σπουδαιότερη διαφορα, από το ρίγος!

Στο ρίγος το παιδί, μπορεί μεν να τινάζει χέρια-πόδια, αλλα το σπουδαιότερο έχει τις αισθήσεις του. Να θυμόσαστε πως ενώ για τον γονιό ο χρόνος των σπασμών φαίνεται αιώνας, στην πραγματικότητα διαρκεί δευτερόλεπτα ή έστω ελάχιστα λεπτά! Αν παρουσιαστούν απότομα.

Δεν βάζουμε μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι του. Γυρνάμε το σώμα του παιδιού στα ΠΛΑΓΙΑ, ώστε και αν κάνει εμετό να μην κινδυνεύσει να πνιγεί! Μην προσπαθήσετε να του ανοίξετε το στόμα με τα δάκτυλα σας!

Μην το γυρνάτε ανάσκελα και μην το χτυπάτε στην πλάτη του. ΕΙΔΙΚΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, Ο ΓΟΝΙΟΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΚΑΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΘΕΙ Η ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ- ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ.